بالاخره رسید.

             نداشتیم توشه ای راه امتحان 

                      توکل بر خدا کردیم و رفتیم

این روزا...

امشب حسابی قاطم

حسابی خسته ی خسته ی خسته شدم از هر چی درسه حالم به هم میخوره.این روزای  آخر خیلی نفس گیره خصوصا وقتی یادم میفته که سال بعدم باید همین راه رو برم.تا جایی که یادمه روزای اخر کنکور سراسری اصلا اینقد بد نبود نمیدونم. شایدم ما جوون تر بودیم.کاش حداقل امیدی به قبولی داشتم تا این روزای اخر رو به امیدی میتونستم بگذرونم.اما دریغ که خسته گی درسا از تنم که در نمیاد هیچ زحمتا مم هدره  وقتی که میام تست میزنم و میبینم انگار  نه انگار که  من این درسا رو خوندم.خدایا اصلا دیگه حوصله ندارم بخونم خودت بگو چی کار کنم به خودت قسم که دیگه حال ندارم سال دیگه دوباره همین درسا رو که حتی یه روزی خیلی دوستشون داشتمو بخونم.میدونم دیر شروع کردم قبول دارم اما خداجون خودت که خوب میدونی من هر کاری کنم بازم دقیقه ی نودم.اما همیشه تو دقایق اخرم خودمو میرسونم اما انگار این دفعه همه چی فرق داره نمیدونم واقعا نمیدونم چی شدکه اینجوری شد من تصمیممو گرفته بودم که حتما قبول شم.پس چی شد یه هو؟؟؟؟؟؟؟؟

اینروزای اخر که باید نهایت سعی مو بکنم برعکس اصلا حس درس ندارم.خدایا خودت کمک کن.

غر های من تمومی ندره بهتره دیگه تمومش کنم.تر خدا هر کی اینو خوند واسم خیلی دعا کنه.

دست به دامن حافظ!!

             از هر کرانه تیر دعا کرده ام روان 

                          باشد کزان میانه یکی کارگر شود